poldimania8.

- Cześć Łukaszku? Czemu nie jesteś w domu? - zaświergotała, słodziutkim głosikiem.

- Zdradziłaś mnie, przypominam.

- Przecież przepraszałam, myślałam, że będzie dobrze. 

- Nie, nie będzie dobrze, odpuść sobie. Niedługo przyjdą papiery rozwodowe, poznałem kogoś, to nic poważnego jak na razie, ale to nie informacja, byś walczyła. Wiedz, że kocham tą dziewczynę. 

- A nasz synek? A Louis? - udawała przestraszoną. 

- Dobrze wiem, że chodzi Ci o pieniądze, będę płacić.

- Nie chodzi o pieniądze, a o niego. On tęskni. 

- Przyjadę za dwa tygodnie, a za pięć tygodni pozna nową ciocię.

- Nie pozwolę na to!

- Pozwolisz, inaczej te zdjęcia przenikną do tabloidów, sprawę rozwodową przegrasz, a tak załatwię to łagodnie. Pamiętaj, że mogą zabrać Ci opiekę nad Nim, gdy opowiem wszystko.

Zamilkła, zaskoczona. 

- Kończę tą pierdoloną rozmowę - pierwszy raz usłyszałam przekleństwo wydobywające się z ust mego adoratora - Nie dzwoń, jeśli chcesz wiedzieć coś więcej, kontaktuj się z Thomasem, moim menagerem, znasz go. Pa.

Rozłączył się.. 

- Na czym skończyliśmy Księżniczko? - zapytał.

- Chyba rozbieraliśmy się - zaczerwieniłam się i spuściłam wzrok. 

- Może nie chcesz? Nie nalegam. 

- Chcę, przecież sama zaczęłam tą zabawę. O takim pierwszym razie marzę już dwa lata, gdy mogę to zrobić, nie zamierzam się wycofywać. 

- Będę delikatny, gdy tylko zaboli, powiedz. Kocham Cię, Słoneczko. 

Pocałował mnie przelotnie, a potem delikatnie obrócił na brzuszek, rozpiął stanik.. 

- Proszę nie patrz na mój brzuch - poprosiłam. 

- Jest piękny, nie wstydź się..

Za chwilkę zmienił taktykę, delikatnymi pocałunkami z dodatkiem języka, obdarowywał całe, niedoskonałe ciało, jakie niestety mam. Traktował mnie jak pieprzoną królewnę, a potem stało się.. Było idealnie. Właściwie nigdy nie czułam takiej ekstazy, chciałabym robić to częściej, w większych ilościach. Miałam ochotę na długą rozmowę, pełną rozważań, a najlepiej na jedzenie.. Niestety zasnęłam. Obudziłam się następnego ranka, obok leżała sterta ubrań, a na stoliku stało śniadanie, usłyszałam nucenie dobiegające z łazienki.. 

- Lukasku, która godzina? – zapytałam. 

- Dziesiąta. 

- A szkoła? 

- Twoja mama wszystko wie, powiedziałem jej, że źle się czułaś Królewno. 

- Dzięki jesteś niesamowity.. 

Zjadłam i weszłam pod prysznic, gdy wychodziłam, usłyszałam strzępki rozmowy dobiegającej z pokoju, mój kochany mówił podniosłym tonem o MNIE! 

- Nie zrobię tego, jeszcze za wcześnie, mogę ją tym zranić – był przestraszony. 

Zdenerwowałam się lecz wolałam nie pytać, odczuwałam, iż będzie to koniec tej bajki…